Stanisław Akucewicz urodził się w Ostaszy w powiecie augustowskim 12 stycznia 1923 roku. Jego ojciec był rolnikiem. Stanisław był najmłodszym z trojga dzieci. Po inwazji sowieckiej na Polskę, 10 lutego 1940 roku, w środku nocy żołnierze przyszli do ich domu. Rodzina dostała godzinę na spakowanie swoich rzeczy, a następnie przewieziono ich saniami do najbliższej stacji kolejowej, gdzie rozpoczęli długą (2-3 tygodniową) podróż na wschód. Na dawnej granicy polsko-radzieckiej przesiedli się do rosyjskich wagonów, które miały ich zawieźć do obozu w Kwitoku na Syberii.

Stanisław, jego rodzice oraz dwie siostry zostali umieszczeni w barakach wraz z kilkoma innymi rodzinami. Chłopak musiał pracować w bardzo ciężkich warunkach w tajdze przy wyrębie lasu. Otrzymywał niewielkie mało wartościowego pożywienia. Zasada panująca w obozie mówiła: ne robotayesz, ne kuszajesz (nie pracujesz, nie jesz). Gdy w czerwcu 1941 podpisano układ Sikorski-Majski, ogłoszono „amnestię” dla polskich więźniów. Dla rodziny Akucewiczów oznaczało to, że zostają uwolnieni z łagru i mogą samodzielnie zdecydować, dokąd się udadzą. Powrót do Polski był jednak nadal niemożliwy.

Po pewnym czasie ojciec Stanisława zdecydował, że rodzina przeniesie się do sowchozu Owcevod w miejscowości Pricholmje (rejon minusiński). Stanisław mieszkał i pracował w kołchozie przez pewien czas. Zdecydował się wstąpić do 1. Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, która była pierwszą dywizją formującej się pod dowództwem Sowietów Armii Berlinga. Ukończył kilkutygodniowe szkolenie w Sielcach w pobliżu rzeki Oki i został wysłany na front. Walczył w bitwie pod Lenino, po której dostał się do niemieckiej niewoli. W grudniu 1943 roku został przewieziony do obozu pracy, znajdującego się na południe od Berlina (prawdopodobnie w pobliżu Torgau).

Wiosną 1945 roku jego obóz został wyzwolony przez aliantów. Stanisław Akucewicz został umieszczony w obozie przejściowym, gdzie był członkiem oddziału strażników. Następnie przeniesiono go do obozu cywilnego i umożliwiono wybór kierunku, w jakim chciałby się udać. Ponieważ miał rodzinę w Australii, zdecydował, że chciałby do niej pojechać. Wraz z innymi uchodźcami popłynął statkiem do Newcastle w Australii. Przez pierwsze dwa lata jego pobytu w Australii pracował jako robotnik dla rządu, aby spłacić swoją podróż statkiem z Europy. Wkrótce przeniósł się do Sydney, gdzie pracował w hucie aluminium. Później, aż do emerytury, był zatrudniony w fabryce farb.